Η Ώρα της Ανάστασης, Θύρα του Παραδείσου.

Φίλες και Φίλοι μου καλοί,

Φίλες και Φίλοι Αγαπημένοι.

Μας έχει χαρίσει ο Θεός,

Χάρη στην Φιλανθρωπία του,

μια Ζωή Αιώνια, χαράς και ευλογίας.

Φίλες και  Φίλοι μου, και αδελφοί,
ας έχουμε τον νου μας,
δύο κλειδιά χρειάζονται ν’ ανοίξουνε την «Θύρα»,
την Θύρα του Παράδεισου, που λένε και οι Πατέρες.
Πίστη το ένα λέγεται και το άλλο το λένε Αγάπη.

Πίστη στον Ουράνιο Θεό, του Ανθρώπου τον Πατέρα.
Αγάπη προς τον Άνθρωπο, τον κοντινό, τον μακρινό,
τον φίλο μας, τον συγγενή κι αυτόν που μας εχθρεύεται,
που είναι ο πιο σημαντικός, απ’ όλους τους άλλους τους καλούς.
Πίστη και Αγάπη το λοιπόν για να έχουμε το κέρδος.

Κι αν πίστη δεν έχουμε αρκετή, όσο ένας κόκκος σιταριού,
κι αν είναι ακατόρθωτο πολύ, να δώσουμε γύρω αγάπη,
δεν χάνουμε τον Παράδεισο, γιατί ο Θεός πάντοτε περιμένει.
Αρκεί ένας στεναγμός, αρκεί η ταπεινή μας προσευχή,
έτσι ανοίγει ο Ουρανός, δια μέσου της Ανάστασης, Πόρτα του Παραδείσου.